Een groot aantal mensen vinden een heerlijk stukje zalm op hun bord een ware traktatie. Toch zijn er een aantal zaken waar zij liever niet bij nadenken als zij een hapje van deze heerlijke vis nemen. Wellicht dat dan ook je eetlust enigszins bedorven is als je onderstaande feiten over zalm hebt gelezen.
Minder gezonde kweekomstandigheden
Bij het kweken van zalm in Schotland worden pesticiden gebruikt om parasieten te elimineren. Dit is op zich niet vreemd, maar wel dat de gebruikte hoeveelheden van deze middelen de laatste jaren meer dan verdubbeld zijn. Verder is aan het licht gekomen dat Zweedse zalmkwekers zalm naar andere landen in Europa hebben geëxporteerd die mogelijk te hoge concentraties dioxine bevatten. Er zijn zelfs gevallen bekend waarin oudere consumenten zijn overleden vermoedelijk als gevolg van het eten van besmette zalm. De vis bevatte namelijk aanzienlijke hoeveelheden van de salmonellabacterie.
De regering van Canada heeft bedrijf toestemming gegeven om elk jaar 100.000 genetisch gemodificeerde zalmeitjes te exporteren. Door tegenstanders van deze genetische manipulatie wordt gevreesd dat er na verloop van tijd alleen nog maar ‘Frankenfish’ zal voorkomen. Deze zalmen kunnen dan het ecosysteem ernstig beschadigen. Ondanks dit soort nieuwsfeiten willen nog altijd veel mensen een lekker vettig mootje zalm op hun bord. Deze vis is immers zo goed voor je gezond.
Dierenleed
Maar zelfs als je niet eens zou letten op je eigen gezondheid kan het eten van zalm nog voor behoorlijk gewetensbezwaren zorgen. Denk maar eens aan het feit dat de zalm die uiteindelijk op je bord terechtkomt, is gekweekt in kooien. Deze kooien zijn erg klein en kunnen worden vergeleken met een badkuip waar wel 27 zalmen in moeten opgroeien. De vissen zitten dan ook enorm dicht opeen.
Bovendien zal een zalmkwekerij met 200.000 vissen even veel uitwerpselen produceren als een stad met 65.000 inwoners. Deze uitwerpselen worden echter niet door de kwekers weggehaald en zinken dus naar de bodem van het kweekbassin. Het zal je dan ook niet verbazen dat dit uiteindelijk een broeihaard wordt voor allerlei ziektekiemen. De zalmen die in dit vervuilde water zwemmen, worden dan ook erg gemakkelijk ziek.
Antibiotica in zalm
Door de zalmkwekers worden enorme hoeveelheden antibiotica gebruikt. De bedrijven in Europa gebruiken bijvoorbeeld 100 gram op elke 1000 kilo vis. In Canada wordt 175 gram antibiotica per 1000 kilo zalm gebruikt en in Chili is dit zelfs 1000 gram voor iedere 1000 kilo zalm. Deze antibiotica zullen echter in de vissen achterblijven waardoor uiteindelijk ook de consument deze stoffen binnenkrijgt en de kans op resistentie van bepaalde bacteriën alleen maar groter wordt.
Pesticiden
De uitwerpselen waar de zalmen in zwemmen, zullen bepaalde parasieten en wormen aantrekken. Om deze te bestrijden gebruiken de zalmkwekers pesticiden. Zo mag Noorwegen bijvoorbeeld sinds april 2013 10 keer meer endosulfan aan het kweekwater toevoegen dan in het verleden. Endosulfan is een stof die erg giftig is voor organismen die in het water leven. De stof zal verder onder andere de lever en de hersenen van de zalmen aantasten en tevens bij insecten, maar eveneens bij zoogdieren en mensen, werken als een neurotoxine (zenuwgif).
Er komen echter ook nog een aantal andere pesticiden in de zalmen terecht, zoals: cypermethrine, deltamethrin, emamectine, taflubenzuron en azamethifos. Deltamethrin is een gifstof die veel schade aanricht bij waterdieren en dan vooral bij vissen. Azamethifos is een stof die bij de zalmkweek wordt toegepast om zeeluis te bestrijden. De pesticiden zullen echter de ogen, de huid en de luchtwegen irriteren en een gevaar vormen voor het zenuwstelsel.
Gifstoffen
In zalmen worden enorme concentraties giftige stoffen aangetroffen, zoals arseen, pcb’s, dioxines, dieldrin en toxafeen. Dieldrin en toxafeen zijn stoffen die het centraal zenuwstelsel ernstig kunnen beschadigen. Je kunt als gevolg van de hoge concentraties van deze stoffen bijvoorbeeld gaan beven en last krijgen van stuiptrekkingen. De zalmen slaan de gifstoffen op in hun lichaamsvet op, met als gevolg dat er soms tot negen miljoen keer meer sporen van deze giftige stoffen in de vissen aan worden getroffen dan in het water waar zij in hebben gezwommen.
Kleurstoffen
Indien er geen kleurstoffen aan de zalm toe zou worden gevoegd dan zou deze vis asgrijs gekleurd zijn. De prachtige roze kleur die de zalm op je bord heeft, is te danken aan de kleurstoffen astaxanthine (E161j) en Carophyll. Bovendien is het weer toegestaan om slachtafval door het voedsel van de zalmen te draaien. Na het uitbreken van de gekkekoeienziekte is dit echter lange tijd verboden geweest.
Vloeibare rook
In tegenstelling tot wat de meeste consumenten denken, worden de zalmen niet boven een vuurtje gerookt, maar worden zijn behandeld met vloeibare rook. Tijdens dit product zal FF-B, worden gebruikt. Deze stof staat er echter om bekend dat deze schade kan toebrengen aan het DNA. Elk jaar komen door het eten van zalm, waar pesticiden en antibiotica in zitten, naar schatting 600.000 kinderen ter wereld met een verstandelijke- en/of met een motorische handicap.
Gruwelijk einde
De kans is groot dat de zalm, waar je een stukje van op je bord hebt liggen, op een gruwelijke manier aan zijn einde is gekomen. Dit ondanks het feit dat vissen, net als mensen, pijn kunnen voelen. De dieren worden in een groot deel van de gevallen doodgeknuppeld. Vaak sterven de zalmen niet direct, maar worden bij de nog levende dieren wel hun kieuwen weggesneden. De kleinere zalmen worden overigens direct in ijs verpakt waardoor de vissen een langzame verstikkingsdood sterven. Eet smakelijk, voor als je nu nog zin hebt in een heerlijk stukje zalm.
